“Şarkılarından Söz Aldık, Hatırlatacaklar”

Prof.Dr. Selahaddin İçli "Saygı ve Rahmetle Anıyoruz"

     1994 sonuydu kendisini tanıdığımda… Üniversitede öğrenciydim.

Bursa Belediye Konservatuarının periyodik konserlerinde her ay bir misafir bestekâr ve ses sanatkârı olur;  konserde ilk bölümde koro, bestekârın bestelerini icra eder, ikinci bölümde ise konuk icracı sahne alırdı.

O ayki bestekârın Selahattin İçli, ses sanatkârının ise Esma Başbuğ olduğunu öğrendiğimde nasıl sevinmiştim; bilemezsiniz. Biri besteleriyle, diğeri sesi ile ilk gençlik yıllarımın bu iki “gönül kahramanını” bir arada görüp dinlemenin heyecanı ile yanıyordum.

Konserin ilk bölümünün ardından ürkek adımlarla babam ve ben, Selahaddin Bey'in yanına yaklaştık. Benimle o kendine has “İstanbul beyefendisi” üslubuyla sanki yıllardır tanıdığı bir sanatsever dostunu görmüş gibi ilgilenmişti.  Hatta benim onun bu üslubunun verdiği rahatlıkla “Efendim ben Esma hanımla da tanışmayı arzu ediyorum, yıllardır radyodan onun kayıtlarını biriktiriyorum.” şeklindeki ifademin ardından adeta kırk yıllık arkadaşı ile konuşurcasına bana “çok iyi okuyor değil mi ama Alper…” deyişi hâlâ kulaklarımdandır.

Büyük bestekâr, büyük bir tevazu ile bu genç ve heyecanlı hayranına “hayır” dememiş, sohbetimizin sonunda, “Konser bitince bekle! Sana onu getireceğim!” demiş ve konser sonunda Esma hanımla beni tanıştırmıştı.

Selahaddin İçli hakkında çok şey söylenebilir ama o benim için, ilk gençlik yıllarımda kalbime o “zeytin gözlüden” haberler getiren bir gönül adamıydı. Kâh “Ver kendini bir gün deli bir rüzgâra çık gel/ Mani olacak her şeyi yık, her şeyi yık gel!” diye coşkun bir sevdayla onu çağırıyor, kâh “Çek bir İstanbullu nefes,/ Dolsun sana rüya…/ Çek bir İstanbullu nefes,/ Sarsın seni sevda…” diyerek her bahar yüreğimi aşkla dolduruyordu. Ne var ki, meylettiğim o zeytin gözlü hiç gelmedi, çünkü “ayrılık vardı çıkan falda”…

“Gül açılsın dudağında gülüver!/ Bana n`olur açılan her gülü ver!” dedik hep sevdiğimize biz, onun yüreğinden geçen nağmelerle… “Hüzün zaman zaman deli dalgalarla gelip gönlümüzün kıyısına vursa da”, direndik daima “sonbahar vurgunlarına…”

Selahaddin İçli, geride bıraktığı sayısız beste ve yüreğimize vurduğu sevgi mührüyle bir “sonbahar vurgunu” ile aramızdan ayrıldı.  Allah rahmet eylesin!

Onun vefatının ardından, şahsında hayat bulan o nazik ve beyefendi üslubu yeni yetişen gençlere her fırsatta, her vesile ile ve birbirinden kıymetli o enfes eserleri ile anlatmalıyız diye düşünüyorum.

“Bir sabah bakacaksın ki, bir tanem ben yokum;/ Dünyayı sana bırakıyorum, bir tanem!” demişti ya… Tıpkı dediği gibi bir sabah uyandık ve o yoktu ama biz “şarkılarından söz aldık” onun:

“Hatırlatacaklar!”

Hem onu, hem de o benzersiz üslubunu…

Alper ŞİRVAN

18-Ekim-2006

 

Enis Fosforoğlu'nun sesinden...